( Alıntılanan bu yazı, Sanat Blog‘da , “Sökülecek Gemiler Hindistan’a” başlığı ile yayınlanmıştır…)

“Gemi söküm işi, çevreye ve çalışanlara çok zarar veren atık bertaraf faaliyetlerinden biri. Kullanım sürelerini doldurmuş gemiler parçalara ayrılırken ortaya çıkan zararlı maddeler, belli standartlarda depolanmaz ve imha edilmezse, hem bu işi yapan kişilerin hayatlarını büyük tehdit altına alıyor, hem de söküm işleminin yapıldığı sahilleri hastalıklı yeryüzü şekillerine çeviriyor. Belli standartlarda imha edilmezlerse diyorum ama, bu standartlar zaten genelde raporlarda ve anlaşmalarda yazılıp çizilen, gerçekte de neredeyse hiç uygulanmayan standartlar. Çünkü, bu standartları uygulamak çok pahalı ve ömrünü tamamlamış gemilerinden kurtulmak isteyen Batılı şirketlerin hiç de katlanmak istediği bir maliyet değil. Yani asbesti demirinden pahalıya geliyor işin.

Durum böyle olunca sektördeki iş akışı şu şekilde oluyor: Neredeyse tamamı Batılı kalantor armatörlere ait olan hayalet gemiler, beş kuruşa bu tehlikeli işi yapacak gelişmekte olan ülkelere doğru yola çıkıyor. Bu ülkelerin çöle benzer sahillerinde park ediyor ve zehir saçmaya başlıyor. Bunu gören sivil toplum kuruluşları (Türkiye’de bu işi Uğur Dündar üstlenmişti bi’ ara hatırlarsanız), Batı’yı adam etmek için sürekli olarak savaşıyor ama işin maliyeti bir türlü kurtarmıyor, insanlar ölmeye devam ediyor. Bu ölü gemi sahiplerinin ülkelerinde bir kişi ölse ne yaygara kopar bir düşünsenize. Ama Bangladeş’te her sene kırk, elli genç insan ölünce kabul edilir bir risk oluyor, hem Batı için hem de Doğu için.”

“Edward Burtynsky şantiyeler, madenler, petrol kuyuları, okyanusun ortasına kurulmuş yapılar gibi pek alışılmamış mekanların fotoğraflarını çeken Kanadalı ünlü bir sanatçı. Aşağıdaki fotoğrafları  2000 ve 2001 yıllarında Bangladeş’te çekmiş. Bu fotoğraflar, gemi söküm bataklıklarının neye benzediğini detayları ile gözler önüne seriyor.”