“Balık” (O Peixe) Adlı Video Yapıtının Sanatçısı J. De Andrade, Brezilya’yı Venedik Bienali’nde Temsil Edecek.
Brezilya’nın, 2022 yılının Nisan ayında gerçekleştirilecek olan Venedik Bienali’ne katılım sürecini eşgüdümleyen São Paulo Bienal Vakfı, etkinlikte Brezilya adına yer alacak pavilyonunun küratörünün ve sanatçısının adını açıkladı.
Yapılan açıklamaya göre, daha önce 34. São Paulo Bienalinin kuratörlüğünü de üstlenen Jacopo Crivelli Visconti, yeniden bu görev için seçilirken; Jonathas de Andrade ülkeyi temsil eden sanatçı olarak belirlendi.
Video sanatı, fotoğraf, yerleştirme sanatı gibi geniş bir alanda gerçekleştirdiği çalışmalarıyla tanınan De Andrade, yapıtlarında, farklı tarihi anlatıları ele alırken; bir dönem Brezilya’yı etkisi altına alan sömürgecilik ve kölelikle ve bu tarihi olayların ülkenin ulusal kimliğini nasıl biçimlendirdiği üzerine de eğiliyor.
Crivelli Visconti, De Andrade ile ilgili olarak yaptığı açıklamada, “sanatçı, yapıtlarında, kavramın içkin karmaşıklığı ve olası tüm anlamları çerçevesinde, özgün popüler kültür fikrini bulma peşinde dolaşıyor. Bedeni – özellikle de erkek bedenini- kendisine bir rehber noktası olarak alan sanatçı, çalışma dünyası ve işçilerin dünyası ile ilgili temalara, çağdaş dönemlerde bireyin kimliği ile birlikte ele alarak değinirken; bunu nostalji, erotizm ve politik/tarihi eleştri gibi aralarındaki sınırların belirsizleştiği metaforlar aracılığıyla yapıyor” diyor.
Sanatçının en çok bilinen yapıtı ise, ilk defa 2016 yılındaki São Paulo Bienali’nde izleyici karşısına çıkan, daha sonra New York’taki Yeni Müze’de sergilenen “Balık” (O Peixe) adlı video yerleştirmesi. Herhangi bir açıklayıcı metne ya da konuşmaya yer verilmeyen yapıtta izleyiciler, balıkçıların adeta dinsel içerikli bir törensel hava içinde henüz yakalamış oldukları balıkları, verecekleri son nefeslerine dek şefkatle kucakladıkları sürece tanıklık ediyorlar.
cargocollective.com
São Francisco Irmağında ve Brezilya’nın kuzeydoğu kıyılarında bir grup balıkçıyla çekilen videoyu De Andrade şu sözcüklerle anlatıyor:
“Bu şefkatle dolu kucaklamaya, ölüme geçiş anını imleyen bir ritüel, ve aynı zamanda; şefkat, şiddet ve egemenlik gibi aralarındaki sınırların bulanıklaştığı ardıl davranış biçimlerinin etkisi altında kurulan, türler arasındaki ilişkiler de perde arkasında eşlik ediyor.”
Sanatçı daha önce Mexico City’deki Jumex Müzesi, Şikago Çağdaş Sanatlar Müzesi, Toronto Elektrik Santrali Çağdaş Sanat Sergievi, Rio de Janeiro’daki Rio Sanatlar Müzesi gibi kuruluşların çatısı altında kişisel sergiler açtığı gibi; 2019 yılında düzenlenen İstanbul Bienali’nin aralarında bulunduğu çok sayıda farklı sanat etkinliklerde yer aldı.
(Kaynak: artnews.com, cargocollective.com)
Mimar Cirocchi ve Vanni’nin Lençois Maranhes Çölündeki Gölette Uçurtma Sörfüleri İçin Tasarladıkları Yerleşkenin Ana Omurgasını Çöldeki ve Su Dibindeki Kum Zeminin Kesintisiz Kullanımı Oluşturuyor.
İtalyan mimarlar David Cirocchi ve Plinio Vanni tarafından Brezilya’daki Lençois Maranhenses çölünde, suyun içine gömülü olacak biçimde tasarlanan yerleşke, uçurtma sörfü yapan sporcuların gereksinimlerine yeni bir anlayışla yanıt veriyor.
Her ne kadar buradaki yapısal öğeler birbirinden belirli uzaklıkta ve konumlandırılmış olsalar da; bu üç yapı, aslında doğal bir öğe olan suyun zeminindeki ‘kum’ üzerinde bir araya getiriliyor. Yapının tasarımı, çölün kumu ile suyun zemininde yer alan kum üzerindeki sürekliliği devam ettiren bir anlayışla biçimlenirken; kullanıcıların mekandaki dolaşımı kesintisiz olarak bu ana öğe üzerinde gerçekleşiyor. Böylece coğrafi konumun bu belirleyici unsuru yapının omurgasını oluşturuyor.
.
Kum tepeciklerinin üzerinden denize doğru inen kumlu rampa aracılığıyla, kullanıcılar ya da ziyaretçiler, deniztabanı seviyesine iniyorlar ve buradan ilerleyerek; açık bir mekan olan avluya ulaşıyorlar. Burada sporcuların kullanımı için tasarlanmış ve bir dikdörtgen beton bir duvarla çevrenmiş olan gün ışığı aracılığıyla aydınlanan localar yer alıyor. Buradan geçen kum üzerindeki dolaşım alanı, hafif bir kavis çizerek; su yüzeyi seviyesi doğru yükseliyor ve buradaki uçurtma sörfü yapmak için mükemmel bir başlangıç noktası olan kumla kaplı olan platforma ulaşıyor.
.
Tasarımcıların mimari kapsamda gerçekleştirdikleri araştırmalar ve çalışmalar, özellikle; abartılardan uzak bir mekansallığa, ve iç mekana yaşam veren ışığın bu mekanlara erişmesi üzerine odaklanıyor. Buradaki ‘boşluk’ kavramı, onu kullanacak olanların değerlendirme biçimini bekleyen mekanlar olarak yeniden yorumlanıyor. Bu yaklaşıma dayanarak; mimarlar, uçurtma sörfçüleri için barınma mekanları kavramını, kum ve deniz ile kurduğu köklü ilişki üzerinden biçimlendirerek tasarlıyorlar.
(Kaynak: designboom.com)