İtalyan mimarlar David Cirocchi ve Plinio Vanni tarafından Brezilya’daki Lençois Maranhenses çölünde, suyun içine gömülü olacak biçimde tasarlanan yerleşke, uçurtma sörfü yapan sporcuların gereksinimlerine yeni bir anlayışla yanıt veriyor.

Her ne kadar buradaki yapısal öğeler birbirinden belirli uzaklıkta ve konumlandırılmış olsalar da; bu üç yapı, aslında doğal bir öğe olan suyun zeminindeki ‘kum’ üzerinde bir araya getiriliyor. Yapının tasarımı, çölün kumu ile suyun zemininde yer alan kum üzerindeki sürekliliği devam ettiren bir anlayışla biçimlenirken; kullanıcıların mekandaki dolaşımı kesintisiz olarak bu ana öğe üzerinde gerçekleşiyor. Böylece coğrafi konumun bu belirleyici unsuru yapının omurgasını oluşturuyor.

.

1.

Kum tepeciklerinin üzerinden denize doğru inen kumlu rampa aracılığıyla, kullanıcılar ya da ziyaretçiler, deniztabanı seviyesine iniyorlar ve buradan ilerleyerek; açık bir mekan olan avluya ulaşıyorlar. Burada sporcuların kullanımı için tasarlanmış ve bir dikdörtgen beton bir duvarla çevrenmiş olan gün ışığı aracılığıyla aydınlanan localar yer alıyor. Buradan geçen kum üzerindeki dolaşım alanı, hafif bir kavis çizerek; su yüzeyi seviyesi doğru yükseliyor ve buradaki uçurtma sörfü yapmak için mükemmel bir başlangıç noktası olan kumla kaplı olan platforma ulaşıyor.

.

2.

3.

4.

Tasarımcıların mimari kapsamda gerçekleştirdikleri araştırmalar ve çalışmalar, özellikle; abartılardan uzak bir mekansallığa, ve iç mekana yaşam veren ışığın bu mekanlara erişmesi üzerine odaklanıyor. Buradaki ‘boşluk’ kavramı, onu kullanacak olanların değerlendirme biçimini bekleyen mekanlar olarak yeniden yorumlanıyor. Bu yaklaşıma dayanarak; mimarlar, uçurtma sörfçüleri için barınma mekanları kavramını, kum ve deniz ile kurduğu köklü ilişki üzerinden biçimlendirerek tasarlıyorlar.

(Kaynak: designboom.com)