Hudson Irmağı Vadisi Mirası’nın (HRVH) çevrimiçi olarak izlemeye açtığı, “Römorkörler: Hudson Irmağı Üzerindeki Beygirgücü” adlı sergi, 1880’den 1898 yılına kadar Hudson Irmağı üzerindeki taşımacılığın tarihini izlemeye olanak veren değerli görsel belgeler içeriyor.

Hudson Irmağı yüzyıllar boyunca New York eyaletinin içlerine dek ulaşan doğal bir ulaşım yolu işlevi görmüştür. Avrupalıların, özellikle Flemenk yerleşimcilerin 17. yüzyılın başlarında gelişinin ardından 200 yıldan daha uzun bir süre insan ve eşya taşımacılığı teknelerle yapılmıştır.

19. yüzyılda göçmenlerin akın akın geldiği New York, önemli bir limana ve nüfus yoğunluğunun merkezileştiği bir kente dönüşüyor olması nedeniyle; yiyecek ve yapı işkolunun gereç gereksinimi artmıştı. Hudson Vadisi, gereksinim duyulan ürünlerini çoğunu üretiyor ve bunları yerleşmenin başladığı 1600’lü yıllardan itibaren en az 200 yıl boyunca deniz yolu kullanarak şalupalarla ve uskunalarla taşıyordu. uzun zamandan beri çoğunlukla yolcu taşıyan vapurlar 1807’den sonra  yavaş yavaş sahnede yer almaya başladılar. Çoklu mavnaları ve kanal teknelerini çeken buharlı şilepler, nihai olarak, yük trafiğinde tamamen egemen oldu. Pek hızlı olmamalarına karşın, bu uzun şilepler dökme yükleri taşımanın o dönem için en ucuz yoluydu. Norwich gibi eski yolcu vapurları, ilk olarak şilep yerine kullanıldı. Oswego gibi yandan çarklı vapurlar, 1850’lerden başlamak üzere şilep olarak yapılmaya başlandı. Bugün bildiğimiz türden biçime bir sahip olan pervaneli römorkörler ise 1860’lı yıllarda görülmeye başlandı.

1.

Hudson‘daki Kingston‘un limanı olan Rondout, 19. yüzyılın (1800’ler) büyük bir bölümünde önemli bir deniz taşımacılığı noktası ve en yoğun limanı olmuştu. Rondout‘tan deniz yolu ile nakledilen en önemli ürün olan kömür; buraya, doğu Pennsylvania‘dan 1828 yılından 1898’e kadar Delaware ve Hudson Kanalı üzerinden getiriliyordu. Kömür 19.yüzyıl buhar çağının en önemli yakıtıydı bu nedenle Rondout‘un ekonomisi kömür taşımacılığı nedeniyle büyük bir patlama yaşadı. Aynı zamanda yerel ürünler de Rondout‘tan deniz yolu ile gönderiliyordu: Bunlar arasında; kaldırım taşı olarak geniş bir kullanılan yeri bulunan Ulster mavi taşı,  New York kentindeki yapılarda kullanılan doğal ve güçlü bir çimento olan Rosendale çimentosu ve yine New York‘u inşa etmek için kullanılan yerel tuğla ocaklarının üretimi olan tuğlalar, bulunuyordu. yiyeceklerin tazeliğini korumak amacıyla Hudson Irmağından sağlanan kesilmiş buz kütleleri New York kentine mavnalarda taşınıyordu. Erie Kanalı üzerinde Hudson‘a gelen Midwest hububatını da içeren gıda ürünleri ve atlar için saman da buradan taşınıyordu.

2.

Rondout‘taki Cornell Vapur Şirketi, başta Rondout olmak üzere Hudson Vadisi‘nden New York‘a büyük ölçekte navlunun taşınması nedeniyle, 1880’lere kadar Hudson‘da  en büyük çekme şirketi oldu. Uzun mavna dizilerini çeken romörkörler Hudson üzerinde 1850’lerden 1930’lara kadar günler ve gece boyunca eksik olmuyordu. Cornell Vapur Şirketi, 1880’lerden 1930’lara kadar ırmak üzerindeki taşımacılıkta bir monopol haline gelmişti. Şirketin, her boyuttan sayısı 60 römorköre kadar ulaşan bir filosu bulunuyordu. Bugün navlunun taşınmasında demiryolu ve karayolu seçeneklerini güçlü biçimde öne çıkması nedeniyle Hudson Irmağında artık 1950’lerde olduğundan çok daha az yoğunlukta römorkör ve mavna hareketliliği var. Yukarı da da söz edilen mavitaş, buz ve çimento gibi bir zamanların istem gören ürünleri ise günümüzde artık neredeyse bu sahneden silinmiş durumda.  Şimdilerde romörkörler ve mavnalar tarafından taşınan ana kargoyu,  petrol, kırılmış taş ve biraz çimento oluşturuyor.

“Römorkörler: Hudson Irmağı Üzerindeki Beygirgücü” adlı çevrimiçi sergiye buradan ulaşabilirsiniz.